Klasyfikacja końcówek pipetowych opiera się głównie na projektowaniu funkcjonalnym. Typowe typy obejmują standardowe końcówki, końcówki filtra, niskie końcówki adsorpcji, końcówki żelowe, rozszerzone końcówki, końcówki o dużej pojemności i zautomatyzowane. Jako najczęściej stosowany typ, standardowe wskazówki są odpowiednie dla prawie wszystkich konwencjonalnych operacji pipetowych, a ich gospodarka czyni je podstawowym wyborem dla laboratoriów. Porady filtra mają wbudowane filtry rdzeń piasku, aby skutecznie zapobiegać zanieczyszczeniu aerozolu i refluksem cieczy, szczególnie w przypadku scenariuszy eksperymentalnych, takich jak biologia molekularna i cytologia, które są wrażliwe na zanieczyszczenie krzyżowe. Niskie końcówki adsorpcji znacznie zmniejszają ciekłe reszty poprzez powierzchnię hydrofobowe, szczególnie w przypadku precyzyjnych eksperymentów, takich jak DNA i RNA, oraz operacje odzyskiwania próbek o wysokiej wartości.
Wskazówki żelowe są przeznaczone do eksperymentów elektroforezy żelowej. Ich smukłe przedłużenia mogą wniknąć głęboko w otwory próbki żelowe, aby zapobiec rozlaniu próbki. Wydłużone wskazówki rozwiązują problem próbkowania z głębokich pojemników, takich jak rurki stożkowe i wysokie butelki odczynników, poprzez zwiększenie ich długości, jednocześnie zmniejszając ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego. Wskazówki dotyczące dużej pojemności są przeznaczone do przenoszenia cieczy o dużej objętości. Zostały one zaprojektowane z rozszerzonym i szerokim ustą, aby osiągnąć jednoetapowe działanie i znacznie poprawić wydajność pipetowania. Zautomatyzowane wskazówki są przeznaczone do eksperymentów o wysokiej przepustowości. W połączeniu z funkcją wykrywania poziomu stacji roboczej zapewniają dokładność pipetowania i uwalniają siłę roboczą eksperymentatorów.
Materiał końcówki pipety bezpośrednio określa jej stabilność chemiczną, oporność w wysokiej temperaturze i właściwości mechaniczne. Polipropylen (PP), jako materiał głównego nurtu, jest szeroko stosowany w większości operacji laboratoryjnych ze względu na dobrą stabilność chemiczną i odporność na korozję. Jednak w przypadku eksperymentów, które wymagają oporności w wysokiej temperaturze lub wysoce korozyjne środowiska, fluorek poliwinylowy (PFA) i końcówki politetrafluoroetylenu (PTFE) są bardziej preferowane. Na przykład w eksperymentach z udziałem silnych kwasów, silne zasady lub rozpuszczalniki organiczne, końcówki PFA i PTFE mogą uniknąć zakłóceń ekstraktów materiałowych w wynikach eksperymentalnych.
Kluczowa jest również czystość materiału. Wysokiej jakości końcówki zwykle wykorzystują naturalny polipropylen, podczas gdy tanie produkty mogą wykorzystywać tworzywa z recyklingu, co powoduje nadmierne ekstrakty. Rozpuszczenie wpłynie nie tylko na dokładność wyników eksperymentalnych, ale może również mieć toksyczny wpływ na eksperymenty, takie jak hodowla komórkowa i aktywność enzymatyczna. Dlatego przy wyborze końcówki pipety konieczne jest skupienie się na czystości materiału i użyciu dodatków.
Wybór pojemności końcówki pipety musi być ściśle dopasowany do zakresu końcówek pipetowych. Różne rodzaje pipet mają specyficzne zakresy adaptacji. Na przykład 10 μl końcówki jest odpowiednia dla pipet 1-10 μl i zasięgu pośredniego, podczas gdy końcówka 1000 μl jest odpowiednia dla pipet 100-1000 μl. Nieprawidłowa adaptacja pojemności doprowadzi do odchylenia objętości pipety, a nawet uszkodzenia pipety. Na przykład przy użyciu końcówki 200 μl z pipetą 5-50 μl końcówka może utknąć w pipecie, powodując awarię operacyjną.
Ustawienie objętości pipety musi być zgodne z zasadą „35% -100%”, to znaczy rzeczywistą objętość pipety powinna wynosić od 35% do 100% zakresu pipety. Ten zakres zapewnia najlepszą dokładność pipetowania i pozwala uniknąć błędów spowodowanych zbyt małym lub zbyt dużym zasięgiem. Na przykład podczas pipetowania 10 μl cieczy dokładniej jest wybrać końcówkę 10 μl niż końcówkę 100 μl, ponieważ ta ostatnia ma znacznie zmniejszoną dokładność przy niskich zakresach.
Uszczelnienie między końcówką a końcówkami pipet wpływa bezpośrednio na dokładność pipetowania. Wysokiej jakości wskazówki muszą mieć dobrą koncentryczność i stożkę, aby zapewnić ścisłe dopasowanie do pipety. Niewystarczająca koncentryczność może powodować wyciek lub pęcherzyki podczas pipetowania, podczas gdy odchylenie stożkowe może powodować niestabilną objętość pipetowania. Na przykład, jeśli środek dyszy końcówki jest niespójny z środkiem połączenia z pipetą, ciecz może wyciekać z szczeliny podczas pipetowania, co powoduje odchylenie wyników eksperymentalnych.
Test uszczelnienia można zweryfikować według faktycznego działania: Po pipetacji zawiesić końcówkę pionowo nad powierzchnią cieczy, aby obserwować, czy istnieje kapanie w cieczy. Jeśli wystąpi kapanie, oznacza to, że uszczelnienie jest niewystarczające i należy wymienić końcówkę. Ponadto gładkość powierzchni końcówki musi również spełniać standard, aby uniknąć pozostałości cieczy z powodu śladów przepływu lub burr.
Prawidłowe użycie i konserwacja końcówki pipety są równie ważne. Podczas instalowania upewnij się, że końcówka pipety jest wkładana pionowo do pipety, aby uniknąć odkształcenia spowodowanego silnym uderzeniem. Podczas procesu pipetowania końcówka końcówki pipety musi być zawsze zanurzona poniżej powierzchni cieczy, aby zapobiec błędom spowodowanym przez ssanie. Po pipetowaniu końcówkę pipety należy natychmiast odrzucić w dedykowanym pojemniku, aby uniknąć zanieczyszczenia krzyżowego.
Rutynowe utrzymanie Wskazówki pipety Wymaga regularnego czyszczenia i kalibracji. Użyj 70% roztworu alkoholu, aby wytrzeć powierzchnię pipety i uniknąć używania rozpuszczalników żrących. Wykonaj profesjonalną kalibrację 1-2 razy w roku, aby zapewnić, że dokładność pipety spełnia standard. Ponadto pipeta musi być przechowywana w pozycji pionowej, gdy jest przechowywana, aby zapobiec przepływie cieczy w końcówce pipety i korozji tłoka.
